gencecik çağımızda,dibe vuruluyoruz.

hayat insanýn derinliklerinin,en güzel çaðlarýndan aþka esir düþtürüp,ilk imtihaný sunarak baþlar.
öyle masumlaþýrki insan,kýyamamaya baþlar,kýrmamaya baþlar,verdiði mutluluðu yere,göðe sýðdýramaz.
mücadelenin yeni çaðlarýdýr,altýn gibi kalbini kurutmaya hazýrlanýþýdýr ve aþka yenik düþmenin.
bir anda bana ne oldu böyle derken,mutluluktan dünyalara sýðamazsýnýz.
aslýnda bir zaman sonra bu mutluluk acýya dönüþür,zülume dönüþür,karanlýk sizi esir alýr.
bir þehirin içinde,kaybolursunuz,kimseyi istemezsiniz hayatýnýzda.
çünkü tüm çýðlýklarýn acýsýný içinizde yaþarsýnýz,paramparça olup,içinizdekinin merhametine sýðýnýrsýnýz.
oysa çok kötü bir yenilgidir.insanýn kaybetmesi..gökyüzündeki gök gürültüsü gibisinizdir.
unuttuðunuz bir þeyler kalmýþtýr,düþünmenizi zorlayan;GERÇEKLER !
daha ilk çaðlarýnýzdaki mutluluktan,gerçekleri düþünmek istemezsiniz ve bu yüzden YALNIZLAÞIRSINIZ.
yalnýz kaldýkça,çýrpýnýrsýnýz acýlarla ayakta durmaya..
ne yazýkki bir çoðu insanýn gençliði bu yüzden,kýrýk düþlerin içinde,kaderini çizmeye çalýþýyor.
unutmayýn,aðýr acýlarýn zaafý büyüktür.her yerinizden dolar,taþarsýnýz.
kaldýrmaya çalýþtýkça,kendiniz heba olursunuz,daha henüz gencecik yýllarýnýzda.
çýkýlmaz bir tünelden,boþluk arayan karýncalar gibi,savrulursun.
bitkisel hayat yaþamaya baþlarsýnýz,derin dondurucuda.
bu acý geçmez,kendini kandýrmaktansa,vazgeçmeyi öðrenmek zorundasýnýz.
yoksa sizin için gelecek zamanlarda sarsýntýlar kesilmez.
bu yüzden gözyaþýnýza sýðýnmamak için herþeyi yapmalýsýnýz,dayanamýyacak kadar olsa bile...

Sosyal Medyada Paylaşın: