Sýrf ben oynamayým diye
Bez bebeklerimi yýrtýp atardýn
Oysa ben sevmezdim
Bütün elbiselerimi çamur ederken
Zýrýl zýrýl aðlasam gülerdin
Gülerdin Süleyman
Sonra karþýma geçip
Çelik çomak oyunu teklif ederdin
Bütün çomaklarý baþýma atar
Çelikleri elinden býrakmazdýn
Öfkeden kudursam
Keyifle zýplayarak kaçardýn
Kaçardýn Süleyman
Baþýmýn belasý idin kýsaca
Diðer çocuklar çaðýrsa gitmez
Sýrf beni incitmek için
Elinden geleni ardýna koymaz
Çevremde pervane gibi
Dönerdin Süleyman
Bir gün Ýki tekerlekli arabamýn
Bir tekeri kaybolmuþtu
Kan ter içinde kaldým
Kýs kýs gülen gözlerle
duvarýn arkasýndaki suçlu
sanýrým! sendin Süleyman
sonrasýnda okul bitti
baþka bir þehre göçtü gitti
yýllar sonra
dün yolda gördüm
yanýmdan geçip gitti
tanýmadý
iyi ki!
17.05.2015
Fotograf:Torunum Yusuf
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.