SON.

Kimliksiz bir günün daha sonu
Pek çok þeyin sonu aslýnda;
Günün, ömrün hatta ölümün.
Ölümden de acý bir son
Hissetmek olasý iken
Dönülmez bir yolun her adýmýnda
Uzaklaþýrken ertesinde pek çok þeyin
Dile gelmiyor iþte
Ne dersen de istersen yüksün
Belki de tek teselli olurdu
Duyacaðým son sözün.

Bak gördün mü hicap etmezdim oysa
Devinirken duygularýn kýyýsýnda
Alabora olmuþ nice anlatý
Ýçinde neler saklý.
Bilemediðim kadar yalan nezdinde
Sefil kimliðinin çok uzaðýnda
Ama hala var olan
Tüm yok oluþuna hürmeten
Mezarýnýn baþýna býraktýðým son çiçek.

Duraksýyorum bilip bilmeden
Devam etmek olsa keþke maharet
Kaldýðým yerden.
Kaçtý ipin ucu epeydir
Sarnýcýný da yitirdim pek çok þeyin
Sen de yitip gittin;
Var mý ötesi,
Var mý tek çare...

Koynunda uyuduðum karanlýk
Korkmaksa tek gelen elimden
Ne basit bir nokta koymak
Ne farazi bir eylem
Sýðamadým bir döngü altý üstü,
Sýðýndýðým son edimdin oysa
Kýrmaksa hepten parçalandým
Yassa gömütü içimde saklý.

Sarýlýyým sanrýlarla
Yaralýyým kandýklarýmla
Donatýsý tek bir i mge
Teselli bulduðum
O da kayýp gitti hepten.
Neylerim bir baþýma
Demesem de son inan ki en son sözüm
Devinsem de içten içe
Verdiðim son hüküm
Tek yetim unutmak adýna
O boynu bükük yetim sahipsiz
Sahiplenemediði ne varsa
Aþktan yana.
Basit, bariz hatta sýradan,
Ýçine sýðamadýðým söylediðin son yalan.





Sosyal Medyada Paylaşın: