‘Kocaman bir yumruk iken yürekte þiir, söz avare çocukça salýnýr þairin kaleminde. O hýçkýrýk travmasýný alýp avuçlarýna doðrulur kendi içinde, sýyrýlýr hüznünden bir anlýðýna. Ve bakar usulca ardýna, ardýnda firari bir rüzgârdýr, hiç bitiremediði yangýnlar’…
Kuþkuyu emziriyor puþt bakýþlý gece Sýrrýn açýk yakasýnda kirli bir avlu Tam ortadan parçalanýyor bedenim Aþký gizliyorum ýslak kanatlarýmda
Ýçimden gelip geçen ýrmaklarýn Kýzýl akýntýlarýnda ilençli miller Dilimin esrik aðrýlarýnda hayat Tutsak edilmiþ bir andýr nicedir