o kadar özledim ki,kelimeler veya gülüþmeler bahane deðil özlememe.. þuan hiç yalaným yok,gökyüzü gibi sessizlik var içimde. sensizlik; en çok ne zaman koyuyor biliyormusun,sabahlarý koyuyor. sitemli surat ifademle,neden demekten alýkoyamýyorum kendimi. bir þehir içinde kaybolan yýllarým,acýlarým ve sevdiðim kadýn. nasýl acý çekiyorum,bir görsen!korkuyorum iþte o an.. duymak istediðin tüm sözcükler,þimdi boðazýmda zincirleniyor. zor olan herþey..sen yokken çok basitleþiyor,anlamý yok çünkü hayatýn. maziye dalýyorum,bu sensizlik,çok kepaze etmiþ hayatýmý. kolay gibi görünsede geçen yýllar,aslýnda hep karanlýklar vardý,dünlerimde.. þimdi bakýyorum etrafýma,sen yoksun.kuþlar uçurtmalar,yaþam derdleri o kadar herþey anlamsýzki. tarifi yoktur bazý gözyaþlarýn,geçikmelerin,diyemediðin tüm sözlerin ve acýlarýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yunus özay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.