Dünyama sýðýnmak istediðini denizciler haber verdiðinde
bir musap anýta sarýlýp, doldurdum içine ruhumu,
benim adým aþk,
ruhumun soyadý ihtiras, onu pencere buðusuna yazdým...
gözlerine bir yol çizdim ellerim yerine, gözlerimle
zamanaþýmýna inat, gökyüzünden gözlerine taþýdým yýldýzlarý sayarak,
gözlerinde mavi aþk,
aþkýn rengi akvaryum mavisi,
baþýnda mavi hayaller; hoþ geldin dünyama...
Karþýmda hüzünle oturup da düþünürken uzaklarý, hep haykýrmaya çalýþtým:
ben hemen karþýndayým, akvaryumdaki mavi!
Çok seviyorsun birini, onu düþünüyorsun belli.
Bakýþlarýndaki fýsýltýlarýn soluk alýþlarýný duyumsuyorum,
hala ona baðlýyorlar yaþama sevincini, þarkýlar, þiirler, hepsi onun için...
Ay ýþýðýndan bir elbise giymiþsin üzerine, çok da yakýþmýþ hani.
Onun için giyindin, biliyorum; yemin ederim ki, gelmesini gönülden diliyorum!...
Gözlerin hala arkanda, gelmedi iþte, gelmeyecek de...
Gözlerin ve bakýþlarýn, siyah bir perde ile örtülü!
Ona asýl baðlý olan þeyler, umutsuzluklar,
örülü bir örümcek aðý gibi yapýþkan, kirli...
--Sen ona deðil, bana gereklisin,
sadakatsiz sevgililerimden sonra...--(þairin sesi)
Þair de seni sevmeye baþladý, sen ona sadýk kaldýkça!...
Benim ruhumu boþalttýkça sen,
Senden gelen acýlarla doluyor bedenim ...
Þimdi ruhunun hafiflikleri var daramda, onlara da yer dar...
Ýstediðim þey tam da bu biçim daralmalar, senin acýlarýnla….
Gülmekteyim acýnacak haline!