affetmeyeceğim,seni..

uzaklara dalýyorsam suç benim mi?..
sen gittin uzaklara,ben kalabalýðýn içinde ölümünü bekleyen insanlar gibiyim.
nasýl olsa senin için herþey deðersiz bir eþya parçasý.
oysa benim yüreðimdeki sana vericeðim sevgi çok deðerli olabilirdi.
yalnýz baþýma istanbul’u geziyorum,sýrf karþýmda seni görebilmek için.
çok saçmalýyorum ve nasýl bir yazgý bu,zor bastýrýyorum bu duyguyu zaten.
sebebsiz hýrslýðýna düþüp,ben ateþlerin içine sürükleme..
yatmak için çok direniyorum sana,yatmayý geçtim,kalkarken bile burnumda tütüyorsun.
tadýmý tuzumu da mahvettin,keyfimi bile yok ettin,gülüþlerim yüzümde birer karamsarlýk vakasý..
sonra havalar açýyor,pencerede seni arayan gözlerimdeki fýsýldayan sessizlik..
kimse senin gibi beni üzmedi,hayal kýrýklýðýna uðradýðýmý inkar etmiyorum.
tüm sebeblerin tek anlamý var;saçmalýklý sözler...
nasýl saçmaladýðýnýn farkýnda bile deðildin,eðer bir gün gelirsen,içimdeki rüyana.
kýrýldým sana çok kere,yokluðuna alýþtýrdýn beni ve Affetmeyeceðim seni.
Sosyal Medyada Paylaşın: