Siyaha Geçiş

bir çocuk ilk kez karþýya geçti
karanlýk basmadan ve adsýz bir ayrýlýkta
bitti masal...
iki gözümün arasýnda sade ölüm
ömrü ömrüm yeterse
seninle ölçeceðim...

çok eskidi güz
ellerim o andan beri yaralý
kuþlar oyunumuzu terk etti
ýpýlýk göz yaþlarýn hâlâ parmak uçlarýmda
ne yapacaðýmý bilemezken
süt kokulu bir kýþ öðleni
bir de kendime aðladým ya
sen
seni sevmekmiþsin...

bu mevsim
tanrýnýn umuda son mühleti
bu mevsim gözlere kacamak yok
siyaha geçiþler düþkünü kalbim
rüyadan bir meydanda ýpýssýz
gece üþümelerine tutkun
bir ürperiþ öpücüðü býrakacak
düþüncelerindeki eksik gölgeye
bu mevsim sensiz geçer
sen hiçbir mevsimsiz geçmezsin...


kendime ayak diremeden
ölüme uykuyla ara veriyorum
hiç görmesen de olurdu
bilmesen de olur
sonsuz bir riyadan kurtulmak bu
zaman ve evren dümdüz
ve birler þimdi
yaþamak tümden mühendissiz uzaklýk
tartý ölçü bilmiyorum üstelik...
erken ya da geç demiyorum
sen diyorum...



kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: