Ömür Süprüntüsü

düþ kýrýðý bir sesti
mavi sandýðý bir geçmiþten ak denizli
sonra o akþamý beklemeler yýðýný
sýrf ölüm için müzmin bekar
daima üst üste uzaklara dalgýn
yalnýzlýðý denizin parmak uçlarýna tutkunluðundan...
ey teni kavuran sýmsýcak kumsalýn kirlenmiþliði
ey bütün direnci ýþýðý utanarak göz ucuyla okþayan
kimsin sen...


ýslak otlarda rüzgar
yollarda merakým...
sen hariç bütün boþluklarýn gözü üzerimde
kumrulara ad vermeye baþlamamýþým daha
kapýlarýn ufkuma siftahý yoktu
bekleme öykülerim
yaðmur böceklerine her zamankinden çok özlemliyken
bir kentin kendisi olduðun geldi aklýma
sen gelmedin hiç...


soluðu kesik
tuz kokulu bir aðustos oturdu içime
dudaklarýn olmasa hiçbir yaz böyle gözümde büyümezdi
incir altlý bir saklýlýkta beni unuttuðunu anladýðýmda
sokaðýma kýrlangýçlarýn ilk akþam çýðlýklarýný yakýþtýrmaz oldum
bakmanýn ve görmenin acemisi bir ömürdü
ömür süprüntüsü
þakaðýnda balkon yabancýlýklarýnýn bakýr pasý sýzýntýsý
belki zamana yabancý bir antikahramandým
belki dost canlýsý sýradan bir serseri
belkide sensizlik hepsiydi
ya da hepsi birden belkinin kendisi
bir sen sen deðildin
bir sen
kimsin ve hiç...







kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: