KAYBOLUŞ (sessizce)

(sessiz) HAYKIRIÞ..


Bir buruk acý, dillenir naðmelerde,
kanar parmaklarý gitarýn tellerinde..

Acý hissetmezmi, kanlý parmaklar,
ucu sivri sözler yürek týrmýklar..

Mürekkebi kan’dan yazýlan kelimeler,
ihanet kokarlar, beyin örseler...

Tarihe tanýk olmuþ tozlu sayfalar,
bir devrin vicdanýnda sýzlar hayfa’lar..

Kifayet etmezki kibarzade özürler,
masivadan geçirilmiþ matlub vezirler...

Kazan ne çýkar, kaybetsen ne.?
aþkta gurur olmazmýþ hepsi bahane...

Gururumla yaþarým, aþkýmla ölür,
serseri þu gönlüm daha ne görür...

Boþver bu çivisi çýkmýþ dünyayý,
unut karþýlýksýz aþk’ý sevdayý...

Çek git buralardan sessiz sedasýz,
görme hiçbir dostu, kaybol vedasýz...

Farketmezler bile kayboluþumu,
görmediler zaten varoluþumu..!!


(son 5 beyit..öze sesleniþ..içe haykýrýþ...)
Sosyal Medyada Paylaşın: