Kapkara kinin baðrýnda kýzýl bir öfke... Beyaz masumiyet’i boyadý kana, suladý kanlar sarý hüzünü/ imbiklerden süzüldü yemyeþil sevda.
Kanat açtý masumiyet, sonsuz maviye/ ferah ve huzur dolu.. Açýldý kývrým kývrým toz pembe aþk yolu. Mor bulutlar aðlýyor dolu dolu. Ten rengi kuþlar uçuyor, semavi bir turuncu/ aydýnlatýyor onu...
Ve dizilmiþ melekler saf saf bembeyaz.. Çileler bitti masum hadi þimdi gül biraz.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Asi Rüzgar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.