5. MEVSİM

Þimdi beþinci mevsimdeyim
uzayan günün tam ortasýnda.
Ýçime akýttýðým gözyaþlarýyla/
yeþertip sevda çiçeðini
denizlerden çýkardým týlsýmlý baharlarý.
Güneþten karanlýk sýzmaz
kýrma, öksüz çocuklarýn þaha kalkmýþ umutlarýný..

Benlðimi esir etmiþ rýhtýmýna
en hýrçýn dalgalarla dövüyor beni zaman
kum saati devrede;
ritmik tanelerini atýyor hýzla.
Sevda düþlerine dalmýþ dallarýnda çýnarýn
bembeyaz duvaðý süslemiþ nefesini rüzgarýn.

Tozlu aynalarda saklý/
meçhule uzayan yollarda,
baþlasada yaprak dökümü
taþralý tedirginliðimi gizleyemedim hala,
zerre mecal varsa ayaklarýnda durma..!
Ýnanmadýlar ya hala beþinci mevsimin varlýðýna/
bir tutam umut vardýr mutlaka
bulutlarý arþýnlayan adýmlarýnla,
usulca yaklaþ yamalý duygularýma
anlayacaksýn daha kaç mevsim var orda.?
Daha kaç bahar var yaþanmadýk...

Aynalar zamaný gizlice yoðurdular
gökkuþaðýndan yüzlerce rengi çaldýlar.
Yedi renk ve dört mevsim kaldý geriye
yeni ümitler dalýndan kopmasýn diye;
Bir damlacýk umut istiyorduk sevgimize
ve maviyi kuþanýp koþmak kaldý bize..
Sosyal Medyada Paylaşın: