kayboluş

yorgundum
yorganýmý üstüme çekerken
kaskatý kesiliyordu ruhum
yeni gelmiþtim susamýþtým
vahþi ormanlarda kurtlarla konuþurken
ruhumu yýkamýþtým
asmýþtým beyaz düþlerimi
karaaðaçlarýn kollarýna
aðlýyormuydum
hayýr yaðmur yaðýyordu
toprak oluyordu elim yüzüm
kuþlar kan kusuyordu
karlara damlýyordu hüzün
artýk yok yüzüm
sararan entarimde
güneþi yakan sýzým
bastýkça yapraklar
yakýnýyordu bahardan
bahar badem çiçeklerini
öpüp kaçmýþtý usuldan
bir ben kaldým
kalakaldým
elleri kopunca kalbimin
yazamadým günahlarýmý
doðurduðum meleklerin
kanadýna gizledim sözlerimi
uzaktan baktým kendime
kurda kuþa yem olmadan
gel kalbim.. gidelim seninle.
Sosyal Medyada Paylaşın: