artýk senin gelmeni beklemiyorum.yokluðunada alýþtým. sen gelmeyeceksin biliyorum.alýþýcam hasretine.özledikçe sessizleþicem. sessizleþmekten çok korkuyorum,sürekli mýrýldanýyorum sana tut ellerimden diye.. aynadaki yüzden çok nefret ediyorum.oysa alýþmýþtým sana ben. gözleriminin damlalarýna feda etmemiþtim ömrümü. bir felakete hazýrlamýyoruzki kendimizi,neden gittin?.. þimdi sen gittin,gözlerin geçti yüreðimden,nasýl unutiyim söylesene?.. kirpiklerini çok severdim,bilirsin zaten sende ne varsa hepsini sevdim. duvarlar kadar sadýk kalamadýn.sözcüklere adadým sözlerimi. yüreðimdeki derinliklere býraktým gözyaþlarýmý. acýtmaný anlarýmda,ezip geçmenin sebebi neden.. þimdi bir dünya býraktýn bana,bin acý,binlerce nefret...
Sosyal Medyada Paylaşın:
yunus özay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.