Fecrin Işıklarıyla

Sahil meyhanesinde meze olmuþ þarkýlar...
Potkallar çözüldükçe Karadeniz köpürür.
Anadolu’dan öksüz
Makuz talihine küs, kagir evler, konaklar…
Sinop’tan ýþýk tutsan, Akmescit’ten görülür.

Sanma ki teskin olur, topraða yüz sürenler
Kutsal bir dava için müebbet yiyenlerle
Kör kuyulara mahkûm
Ölümün kýyýsýndan dönenlere sor hele
Potemkin Mahlesinde adalet hükümsüzdür.

Mavzerin gerisinden apoletli haydutlar
Öz yurdunda yetimi, maðduru hakir görür.
Yaðma, kýyým, infial…
Zulme baþ eðmeyene kahpece kurþun sýkar
Kýzýl ordu illegal cinayet örgütüdür.

Kan ve göz yaþlarýyla sulanmýþken köy, þehir
Sürgün yemiþ bir kuþak, küllerinden dirilir.
Þevk katar gönüllere
Fecrin ýþýklarýyla umutlar tazelenir
Dedem Korkut’a göre tükenen kara gündür.

Demir dövmek usulden, Ergenekon milattýr
Kýrk beþ asrýn mahsulü destanlar anlatýlýr.
Erenlerden itidal
Katýlýr ninnilere, Kýrým yavru vatandýr
Belleklere istiklal nakýþ nakýþ örülür.

Paklanýr dizelerden Perun’un kiri, tozu
Metehanlar, Fatihler, toylarýn kýlavuzu.
Belki yarýndan erken
Buluþur yirmi dört boy, imrendirir soysuzu.
Moskofun reyonlarý, kaleleri yýkýlýr.

Ýhtimallere kalmaz, inananlar muktedir
Cihan þümul bir kavme, yarým ada az gelir.
Ufuklara yelken aç
Düvel-i Muazzama ki azmin eseridir.
Adalet Türk’e muhtaç, yarýn elbet Türk’ündür!

Yurdunu kaybeden adam Cengiz Daðcý anýsýna.

Ömer ÇELÝK





Sosyal Medyada Paylaşın: