Çerkez Kızı

Sabahýn mahur vaktinde, uðradým gül bahçesinde
Anlaýmaya mecbur muydum, memleketin nazlýsýný?
Masallardan derlediði, tarifsiz bahanelerle
Dallarýný destelerken, gül vermedi Çerkez kýzý.

Ala, yeþile sevdalý, uðraþýr þevkle, hevesle
Gerdanýnda incileri, þebnem vurmuþ sinesine.
Ýþlemiþ bir rumuz isim, mendilinin köþesine
Katlayýp koydu göðsüne, sýr vermedi Çerkez Kýzý.

Tabiatýna yabancý, tavýrlarýnýn aksine
Yüzünde bahar telaþý, bal damlýyor gamzesine
Yalan-dolan yakýþýr mý, kalem kaþlý gözlerinde?
Sürmeli, gür kirpikleri, fer vermedi Çerkez kýzý.

Naðmelerle tempo tutup, ahçýk faslýna geçince
Can yakar iþvesi, nazý, perçemlerini açýnca.
Yorgun argýn yaren diye, yalnýzlýðýný seçince
Ihlamurun gölgesinde, yer vermedi Çerkez kýzý.

Uykusu kýt, þekerleme, ayranýnýn eksik suyu
Ýbriþim kuþak belinde, al fistanlý, servi boylu.
Esvabýnýn renklerinden anlayamadým huyunu
Beni meraklara salýp, sor demedi Çerkez kýzý

Gençliðinin zirvesinde, avareye zaman vermez
Övgülerle süslediðim, dualarýmý beðenmez.
Basiretim darmadaðýn, divaneye güvenemez.
Dünyayý yakmak isterken, kor vermedi Çerkez kýzý.

Kartallardan ilham almýþ, deðiþmez tarzý, biçimi
Gururunun pençesinde, inadýndan vazgeçer mi?
Tescilli asaletiyle, gücenme hakkýmý çeldi
Daðlara duman çökünce, yol vermedi Çerkez kýzý.

Ömer ÇELÝK
Sosyal Medyada Paylaşın: