Eflatun Mavisi

I.
Ben mi kaybederim
Çocukluðumu ve çiçekleri
Rasyonel sayýlarla inatlaþýyor kilise görevlileri
Unutulmuþ gibiyim yaz akþamýnda
Mektupsuz geçen ikinci baharým
Suni rüzgarlarla yaþayamýyorum
Ve bir çinko düþse yeryüzüne
Ben, kalbimi kaybederim yalnýz.

Fakat kalbim!
Orada görmüþtüm seni
Bir gökyüzü gözlerinde
Bir gökyüzü ellerinde
Sokak adamlarýnda kalmýþ düþlerim
Begonyalarý da yakýþtýrmýyorum artýk
Biraz ölmek geliyor içimden.

Daraðacýnda hayallerim baki kalsýn
Gece lambasý gülüþünü yastýðýma iliþtir
Uzun uykulara kýzýyorum çoðu zaman
Uzun uykularda seni çok özlüyorum

II.
Eskiden saçlarýný saklardým ellerimde
Sonra bir gidiþin vardý ansiklopedilere konu olan
Kalýnca seviþmeler
Kalýnca ölümler

Bir adam donuktu öylece
Kadýnlar ve orospular geçiyordu yatsý vaktinde
Kilise çýkýþý olaðan bir günahsýzýn evi
Güneþin karanlýk yüzü, Akþam Sefasý bitkisi
Sesleniþimi baþlatan zaman
Geri dönsün, dönüþsün, bükülsün
Sahil kenarýnda unutulsun kuþlar
Deniz bana ne yakýn ne uzak
Artýk hiçbir sensizliði anlamlandýramýyorum

Ýki sokak ötedeydi,
Nasýl anlatsam
Güzel boylu seviþmeler, Nietzscheler
Bugün sen yoksun ve ben su üstünde nefessizim.
Böyle bir ölmekti sanýrým sensizlik

III.
Bugün çok aðladým
Annem baþýmý okþadý
Belediye yýktý kerpiçten düþlerimi
Aðladým çünkü seni annem kadar sevebilirdim
Fakat felsefi düþünceler yasak ülkemde

Güneydoðu-Ýstanbul karayolu
Ýþin içinden çýkartamadýðým düzinelerce bulut
Onlar ki biraz ölmüþ bulundular
Ben de ölmüþ bulundum
Buraya kadar annem seni sevebilirdi
Fakat kimsesiz bir çocuk suçluydu ülkemde

Ne diyordum? kalbim, evet
Bir ritmi sevmiþ gibiydi
Sabah yataðýmdan kaldýran melodiydi sesin
Belki de seni sana anlatabilirsem
Begonyalar anlam kazanýr
Böylece beni toprakla buluþtursunlar
Çünkü çok özlüyorum seni manzara resimlerini izlerken

Adýmý unutup
Sert kayalýklarýnda bir sahilin
Seni hatýrlamak adýna
Gizli gizli saçlarýný sayýyorum
Gökyüzü maviydi
Saçlarýnsa eflatun mavisi
Baþka türlü unutamýyorum ölümlerimi.

Sosyal Medyada Paylaşın: