Bir ömür koþuyor insan
Koþtukça varacaðý yeri bilmezmiþ gibi
Canhýraþ doludizgin veryansýn koþuyor iþte
Zaman yetmiyor adýmlarýna
Nice mekanlar eskiyor pörsüyor
O koþuyor kaçýnýlmaz hakikatine
Durmayý kalmayý susmayý düþünmeden
Donmadan kanmadan koþuyor
Harlanýyor haylanýyor hazlanýyor
Hoþlanýyor yer yer haþlanýyor azalanýyor
Yetmiyor yetinmiyor yerinmiyor
Koþuyor adýmlarýný sakýnmadan
Koþtukça hýzlanýyor hýrslanýyor
Vakti tüketmeyi tükenmeyi göze alarak
Aklýnýn erdiði kalbinin yettiði her menzile
Bir bir uðrak verip en sona
Aklýn ermediði kalbin tatmadýðý
Nihai haline varmak için koþuyor iþte.
En muannit kalbimle susuyorum
Hak vaki olup hakikat meydaný kurulanadeðin
Ve velakin tüm þehlalýklarýmýn
Tüm haksýzlýklarýmýn hücceti olan yaþamýþlýðým
Etimden kemiðimden kazýnýp
Hilkatime dönenedeðin
Susuyorum ve var gücümle içimin en üçralarýna kadar tövbe ediyorum
Artýk sýcaðýn soðuðun ýlýmanlýðýn adamý deðilim.
Ölsün bitsin dinsin diye dert
Uçtan uca sildim varlýðýný mutluluðun
Umudun ukdelerini körledim
Maviye olan hýncýmý bilenip
Yarýn diye söylenegelen maziyi hiddetle reddettim
Baktýðýmda kendi kendine çareli herkimseyi
Söktüm mecrasýndan
Ben benim diyebilenin aklýndan çýkýp
Rüyasýndaki kýlýðýna büründüm
Çok uzun zaman önce ölmüþtüm
Hiç doðmamýþ gibi olsaydým eðer
Yaþamayý göze almaksýzýn
Susardým.
Suç mahallinde bulunmaz
Bir azap yurduna da konmazdým
Mislince mutlu olanýn yahut
Kavlince muzdarip sayýlanýn içinden geçer
Baharýn da hazanýn da cümle kelimeleri
Kuþlar þarký söyler çiçekler ýtýrlanýr
Hatýrlýyorum aðaçlarýn yapraklarý gazellenirken bile hepsi dimdik ayaktadýr
Hayat içiyle dýþýyla neyse onu yaþar
Kendine saldýran fýrtýnalara yangýnlara
Ve içinde debelenen insanlara raðmen
Ýþte bu yüzden hep göresim gelir o renkleri
O akýp gelen sesleri duyup söyleyesim gelir