Yazdan kalma
-
uçurum kokardý aðzý gerçeðin
deðdikçe tenime yakardý
pek çoðu yaralarýný sakladýlar,
uçsuz ama keskin rüzgardý
vurdu duvarýmý yaladý geçti
kýrmýzý ve som bir bitiþtir aslýnda önümde uzanan yol
parlak, dönenen, soyunduðum yalnýzlýk efil bir kumaþtý
dudaðýnda þenlenen o kuþ sesi; kafesimdir camdan, pür,pýrýl
yine de ne iyi ve niye ölümlü þeydir
sana bakmak zamanlarý
öyleyse kanatla beni, kessin rüzgarlar baþýmý
düþsün önüne
zaten yolumu bir uçtan bir uca yürüyüp gelmiþim
gör daðlarýn ardýný, göm göðsünün mahþerine
koca bir yalnýzlýk boþalacak birazdan
tanýþýklýðýmýz bundan, belki ayný kaynaktan çoðalýp durduksa
bil ki yorgunluðum boyunca ellerin kalmýþ ceplerimde
güneþ gibi deðer pencerene, geçer
yýllarýn yaþamadan eskir, o tuz tadýný gidermek için
aðzýný dayarsýn denize kana kana kanarsýn
geçmez
bakarsýn bir gün bütün yazlar, bir yaðmurla biter
-
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.