biz senle iki insanın oluşmasında uyuşamadık..
yunus özay
biz senle iki insanın oluşmasında uyuşamadık..
biz senle iki insanýn bir insan oluþmasýnda uyuþamadýk..
bundan öteye gidemedik.biz senle bir sevgi kurma yolunda,olmayý baþaramadýk.
hep bir hayal kýrýklýðý ve hüzünlü bir sýzý kaldý þimdi.
neyi karþýlaþtýrsamda seni bana avutturucak,neyi...
þimdi herþeyi kaçýrýyoruz,gözlerimizle bile kandýramazken kendimizi..
solgun bir eþyanýn göstergesi var yüzümde,acýdan kývrým kývrým boðulan.
bitmiyor bu rüya,sýkýca gözyaþlarý ve ardýndan uyanan sabahlara bakýyorumda.
yýkýntýlý tebessümle bakýyorum ardýna.ardýndan neler geçti.neleri býraktýn.
bazen olmadýk zamanlarda çok titriyorum,çok korkuyorum.
yýpratýyor bu sessizlik beni,sýðmýyorum sanki bu dünyaya.
alkýþlamýyorum seni býraktýðýn bir boþ eþya deðildim oysa ben.
ben ömrü boyunca tutulan bedenimde senin hislerinin acýsýný çekicem.
bir an gülüp,bir an acý çekmeye mahkum ettin,þimdi sen herþeyi beni öldüren zamana býraktýn.
þimdi gözlerinden öpmek varken,gecenin sessizliðinde ölmek düþtü payýma.hiç bilmedin.
gözyaþlarýmdaki derinlikte bile öldüm sana ben,kýyamamak acýttý hep canýmý sen bilmedin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.