SUS
Yorgun akþamlarým nem tutuyor karanlýkta.
Ayrýlýðýn kara bulutlarý ise bekliyor ufukta.
Git gide yosun baðlýyor yalnýzlýðýmýn kayalarý.
Ve hayatýmýn film karesi salýncaklarda takýlý kaldý.
Bir rüzgar esiyor...Ve üþütüyor ýslak bedenimi.
Ve ardýndan bir bakýþ yakýyor ciðerimin en derin yerini.
Yaðmurlar yaðýyor ama...Ben artýk aldýrmýyorum.
Yüreðimin bilinmeyen yerlerine...
Saklý þehirler kuruyorum kendime þimdilerde.
Dokunma bana...Bak ben dokunamýyorum sana.
Bir resim bul þimdi bana.
Güneþ , tamda iki daðýn arasýnda.
Býrak dönsün sarýdan kýzýla.
Sonra kalalým mehtaba.
Hadi þimdi üfle sazýna ve buðulu sesi karýþsýn dalgalarýma.
Dalgalarým ise ulaþsýn ayaklarýna.
Bir yýldýz parlýyor...Bak tam da þurada.
Ve bir bulut geliyor ardýndan , ama sen sakýn aðlama.
Zaten aðlama demekte yakýþmýyor bana.
Sus...Sus ve sakýn aðlama.
Bugünlerde geçecek nasýlsa.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.