Kaç kitap eskitti Yüzünü harflerde arayan, içimin sessiz Sensiz yaný… Ve Sürgünlerimin denize çýktýðý bu yer Boðuluyorum...
Vurgunlardayým ey dünya! Durulmaz sularda Maviliklere gömülen bir hayata mahkum edildim Dudaklarým çatlak, Ellerim tuz, Yüreðimde acý…
Suya düþmüþ hayallerin, Hayatýma savurduðu fýrtýnalarýnda bedenim. Zaman,dalga seslerinde boðuyor kendini Ben suskun…
Hangi düþ bozumunda sýzdý uykularým Sarhoþ mu ? geceler… Bu hiçliðin adý mý? Adýmýn önüne koyulan sýfat Gözlerimi kapasam kabuslarým geliyor Açsam koca bir hayat…
Kelimelerim kayboluyor, Kelimelerimi siliyor mechul birileri “Yalnýzsýn” diyor bir ses Acýmadan söylüyor Acýyorum… Kararýyor hava. Hava soðuk. Vurgunlarda kalan yanlarým sýzlýyor. Sonra yine Daha yükselen bir sesle “Yalnýzsýn” diyor biri Tüm sayfalarýný yýrtýyorum kitaplarýn Ses susuyor… Susuyor, Yüzünü harflerde arayan içimin sessiz Sensiz yaný…
Daha bir üþüyor bedenim Ay yüzüme yansýyor…
Deniz vuslata çekiyor kendini Bedenimde tuz, Dudaklarým kanýyor. Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.