Yalnýzýz... Iþýklarý sönük evler, Cümlesiz geçen geceler kadar yalnýz.
Gözbebeklerine iþlemiþ bu sukunet Kafkanýn gözlerinde yaþ
Git rüyama giren adam Gecemi ürküten nefesini al ve git...
Yalmalayan adýmlarýmda garip bir korku Þarkýlar söylediðim yol boþ, karanlýk Ýçimin melodilerine karýþan konuþmalarýyla bir insan Ýki ses.
Sus diyorum, sus ! Yalnýzýz iþte dinle beni...
Yaðan karýn pencereleri örttüðü o geceyi düþün Soðuk evde Ellerin elimde Ayný soluktu dokunan ruhumuza Ayný pencerede Soðuk, Ayný beyazda... Korkularýný sakladýðýn griliðe dokunurken gözlerin Gökyüzüne damlayan hayallerini bir ben bildim Dudaklarýnýn hecelere böldüðü ve sessiz evde yankýlanan Cümleler ayný gözyaþýyla döküldü geceye,ben gördüm Yangýnlarýn içinde yakacak en ufak bir canlý býrakmazken Ve daralan hayatýna vurduðun tokatlarý izlerken hayat Ben aðladým ben...
Þimdi yalnýz gözlerinle, izlediðin ev karanlýk Sokakta uluyan köpekler Bir manþet gözlerinde gözlerinde korku
Yalnýzýz ben Sen ben ve aynada gözlerime düþen bu beden Korkularýmýzýn adý yok bilirim Adý yok bilirsin, içinden gelen sesin Þimdi kapat içindeki müziði Ve dinle Beyazlýðýný al yüzüne Uykuyu sal Yastýk altý edilmiþ ümitlerini izle bir süre Kapanan gözlerinine sýkýþmýþ anýlarý oku Uyu Unutma Yalnýzýz... Yalnýz bizim gibi gece Iþýklarý sönük evler, Ve gece sessiz Þimdi bilindik bir roman hayat Ya okunacak zaman yok Ya da zaman geç, ZAMAN GEÇ ÇOK.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sinem semerci Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.