Umudun dar sapaklarýndan düze iniyor âþýklar Ereðini yitirmiþ bir eþkýya kahkahasý daðlarýmda Her düþ kendi masalýna tutunarak mayalanýr aþka Anlamsýz bir denklemin namlusu parlarken güneþte.
Susup bir gün savaðýnýn koyu gölgesine uzanarak Kanamalý bir düþün içinde tutunmak senli günlere Islanmýþ bir mevsim artýðýna sevda çulunu sererek Dudaklarýndaki maviþ denizlerde boðulmak seninle.
Usulca içime sýzan karanlýk gibi saçlarýna dokunmak Sýrrýmý güneþten önce gül dallarýna asarak kurutmak Sen uyanmadan heybemdeki sabrý nehirlere salmak Kirpiðindeki o öldüren gizemle yüreðini kucaklamak.
Yaðmurlar yaðýyor parmaklarýmdaki kör hücrelere Usul usul bir sevdanýn irini akýyor talan þehirlerime Yaðsan ömrüme aþk gibi, karýþsan mevsimlerime Yaþasam seni, þu kahýrlý ömrün kýraç mezralarýnda.
Düðümlendikçe boðazýma, sana yutkunmak sabýrla Yoksul düþlerimin yol ayrýmlarýnda pusulam olsan Uzak bir yolculuða sarsam seni, yokluðuna sarýlsam Her gece sayýklamalý bir düþ gibi içinde soyunsam.
Bu kýþ da üþümesin kanatlarýn, konuver pencereme Aþkýn duvarýndaki nem gibi çevir yüreðini gözlerime Muþtulu yalnýzlýkla doðsun seherler, aný ol çerçevemde Damarlarýmdaki aþk gibi dolaþmalýyým kadýn cennetinde.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.