HOŞÇAKAL YÂR ....
Ben,
Zeytin karasý gözlerinin ,ölümcül uzaklýðýna kýrsal þarkýlar bestelerken,
Þimdi yokluðumda,gönder saðanaklarýný yüreði katar sevdalara.....
Çok eskiden, yüreðinde ki seviler
Baðdaþ kurup çökerdi içime sabýrla
Baðrýma saplanýrdý silinmiþ çehreler.
Fýrtýnalý tepeler de inzivaya çekilirdi
Sabrýný yitirmiþ çoban çiçekleri.
Dualarda ki yorgun sözcüklerim,
Kimsesiz yolculuklar yapardý, zamanýn kýyýsýna...
Öyle ki,
Tütün sarýsý ömrüm,
Ýbadete dururdu gül düþlerimin mavisin de.
Gün dönümü suskunluklarýna sokulurdu hüznüm,
Cüsseli çýðlýklar asýlýrdý zifiri sessizliklere.
Güvercin kanatlarýnda ki aykýrý mevsimler,
Yorgun bir aþkýn sahipsizliðin de ,avaz avazdý....
Uyuþuk,sancýlý,esmerdi gece
Ve ben,yoksulluðun vatanýn da,
Umutlar dolduruyordum avuçlarýma.
Ýki dudak arasý utançlarýmý yýkýyordum, sunaklar da
Yokluðunun kuraklýðýna,gözleri buðulu bulutlar topluyor
Sensiz hallerime sitem edip,neden diye sormuyordum.
Yarý uyanýk sabahlar da,yüzümde ki varoþ rengi sessizlikleri
Ýncitilmiþ yüreðimin ýrmaklarýn da boðuyordum....
Artýk suskun özlemlerle, gecenin yüreðini dinliyorum.
Yakamozlara yüklüyorum sevinçlerimi.
Bir yýðýn kýrýk anýlarýn gölgeleri titriyor duvarlar da.
Aðýr bir rüya sarýyor ,diz boyu sözcüklerimi
Yüreðimin kirpiklerin de sorgusuz infilak sesleri çýnlarken,
Gerçeklerin yýkýntýlarýn da ,avuç içi kadar umutla
Uzak özlemler yurduna,en çok kendimi götürüyorum.
Kasvetli aðýr yalnýzlýklarýmý,küllenmiþ hicranlarýmý
Pamuk þekeri bulutlara sarýp,gidiyorum.....
Ve bitti herþey,
Gün doðumumu, sabahýmý alýp gidiyorum.
Gülüþlerle yýkadýðým yüreðimin gökkuþaðýný,
Sensizliðin travmalý felaketlerini,
Koynuma doldurduðun yýkýntýlarýmý,
Þaþkýn ruhumun yara berelerini,
Ve gönül çardaðýna asarak hüzünleri
Sol yanýmda ki yoksulluðumu alýp gidiyorum....
Gidiyorum,
Dudaðýmda ki vedalar da,aðýtlarým yoruldu yâr,hoþçakal.......
peri feride ÖZBÝLGE
12.05.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.