BİRİ KOLAY BİRİ ZOR

El elden üstün derler arþ-ý âlâya kadar
Bin bilsen de yine de; “bir bilen”e onu sor.
Fâni olan her þeyin elbette bir sonu var
Allah, Habîbi varken; aranýr mý baþka yâr?

Küçücük bir göz ile, yeri/göðü tarattý
Gündüzü gece yaptý her þeyleri kararttý
Seni, beni her þeyi; Rabbim niçin yarattý?
Nereden, niçin geldin; biraz olsun kafa yor?

Varlýðýnýn delili, bil ki çoktan da çoktur
Düþman bize gül atmaz onun attýðý oktur
Dünyanýn sonu vardýr ukbânýn sonu yoktur
Dünya, ukbâya göre; ana karnýndan da dar.

Günü geldiði zaman, yýkýlmazlar yýkýlýr
Sularsa yataðýnda büklüm büklüm bükülür
Birbirine deðmeden gökyüzünden dökülür
Pasta kalýbý gibi; her þekilde yaðar kar.

Ne insanda, ýrmakta kalmadý dünkü debi
Cehli yok etmek için; çok uðraþtý ol Nebi
Biri kolay biri zor; yapmakla/yýkmak gibi
Bedevîlik kolay da; medenîlik çok çok zor...

10/05/’15
Hanifi KARA


Sosyal Medyada Paylaşın: