Gün Gelir

Gün gelir...
Dualarýn kabul olur,
Umduðuna kavuþursun.
Uzaklar yakýn, yakýnlar uzak...
Hayaller gerçek, gerçekler hayal...
Dostlarýn düþman, düþmanlarýn dost...
Oluvermiþtir çoktan...

An olur...
Kader rüzgarlarý savurur,
Dört bir yana.
Savruldukça kavrulur,
Kavruldukça durulursun.
Þaþkýnlýðýn elinde,
Kararsýzlýk bulursun.
Derken bir ümit,
Coþturuverir seni.
Býrakýverir sonsuzluða doðru...

Zor olur...
Zor olanýn makbul oluþudur,
Seni faziletli kýlan.
Seni senden alan,
Geride kalan,
Koskoca bir yalan.
Bir nefesçik saltanata,
Yýllar yýlý oyalayan.
Bir kandýrmacanýn elinden,
Kurtulmanýn sevincidir bu.

Kor olur...
Öyle bir kor ki...
Kuru bir yaprak gibi,
Çýtýr çýtýr eden bir alev...
Yandýkça küle çeviren bir kor...
Nedendir çektiðin neden?
Bir sor...
Sen bu rüyayý hep hayra yor.

Yar olur...
Seni baðrýna çeken bir yar.
Zavallý bir çocuðun baþýný
okþar gibi,
Kalbini okþayan bir yar...
Ne varsa senin özünde var.
Nefsin, içinde canavar.
Gün gelir, elbet bir gün...
Seni alýr, yücelere koyar.

Aydýn ÇETÝNER
(Bursa-Aðustos 2014)










Sosyal Medyada Paylaşın: