AZÝZE-((*-1-*)) Mahellemizin, En alýmlý ve en güzel kýzýydý “Azize” O, on altý yaþlarýnda Ben de on yedisindeydim Ama benim ona ilgim Daha ilk okula baþladýðýmýz yýllarda oldu O da ilgisiz deðildi bana hani Ayný mahalellede oturduðumuzdan Okul çýkýþýný iple çekerdim Bereber dönerdik her gün eve Sabahlarý okula giderken Hep gözüm pencere de olurdu Kaç kez kahvaltý yapamadým onun yüzünden Evden çýktýðýnda Çantamý kaparak fýrlardým yola Annem “Oðlum iki lokma bir þey yeseydin” diye Sesi gelirdi ardýmdan Ama kimin umrundaydý ki
Ýlk okul yýllarýmýz Böyle geçti farkýnda bile olmadan Farkýnda olduðum bir þey vardý O da mahallenin bütün çocuklarý Beðeniyordu Azize’yi Ona yakýn olduðum için Bir çoðu, belli etmese de, kýskanýyordu beni Bu durum hoþuma gitmiyordu desem Yalan olur Herkes gibi Bizde o yýllarda Topumuz komþularýn bahçesine gider Tahir amcalardan Hasan dedelerden azar iþitirdik Hele bahar mevsimi geldiðinde Rüstem amcalarýn bahçesnden badem Nigar teyzelerin bahçesinden de Erik toplardýk
Bir gün Yine Erik aðacýna çýktým Nigar teyzede evinden bahçeye çýktý Azize ve diðer arkadaþlarým Bahçe duvarýnýn dýþýnda Ben görünmemek için Biraz daha yapraklý dal arasýna girerken Dal kýrýldý büyük bir gürültü ile Kendimi yerde buldum Nigar teyze’nin “Ah bu çocuklar, ah bu çocuklar” diyerek Yanýma geldiðini gördüm O sýrada bayýlmýþým Uyandýðýmda evdeydim Annem baþýmda Kýrýk-çýkýkçý kör Mustafa’yý getirmiþler Mustafa amca Koluma dokundukça ben baðýrýyordum Sonunda Kör Mustafa teþhisini koydu Kýrýk yoktu ama, çatlak vardý Ýtina ile sardý Biz kolu askýya aldýk
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.