sen hâlâ benim “ilk göz aðrým”sýn inan ki; seni düþünmediðim bir günüm olmadý, sensiz bir aným geçmedi, rüyamda tek seni gördüm, gözümü senli sabahlara açtým ben hiç sensiz olmadým Ayþedudu….
bil ki ben seni hâlâ “mektebe müfettiþler geldiðindeki gibi” ayný sýraya oturduðun o çacuðum.. hâlâ müfettiþler gelecek de hani sen okula geleceksin diye bekliyorum ben hep orda, hep o çocuk kaldým Ayþedudu….
hasretindeydim ömrüm boyunca, inan ki ne güzelliðin, ne beni sevdiðin ne de baþka þey derdindeyim dualarým hep mutluluðuna, sýhhat ve afiyetineydi ben hep senli dualardayým Ayþedudu….
beni affet, kýymetini bilmemek deðil benimki; çaresizlik, elinden bir þey gelmemekti. zavallýlýk, çaresizlik kader ya da alnýmýzýn yazýsý, sanma! elimden gelecek bir þey vardý vardý da yapmadým takdir-i Ýlahi, duadan baþka þey yapamadým Ayþedudu….
biliyor musun senden aldýðým o iki mektubu hâlâ saklýyorum, hâlâ okur, öperim, aðlarým ama elimden ne gelirdi, ne yapabilirdim hâlâ el üstünde kalan bir orta mektep çocuðuydum alýp kaçsam, ne yapsam yanlýþ olurdu, ben sana yanlýþ yapamazdým Ayþedudu….
ama bu seni sevmedim demek deðil ki; gözümde tüttün varsýn benim olmasýn ama mutlu olsun diye dualar ettim, içim yandý senli her haberde, duydukça, öldürdün duydukça, öðrendikçe, hissettikçe bildikçe mutsuzluðunu inan ki ben de yaþamadým, hayatýmý sana adadým Ayþedudu…
baþýna gelenlerin acýsýný beraber çektik, unutalým umurumuzda olmasýn sen çok iyisin, huzurlusun, hala o okula gelemeyen kýzsýn þükürler olsun seni sað salim buldum, boþunaymýþ korkum Allah’tan baþka ne isterim, kara sevdam.. ilk göz aðrým ömrümce yavuklumdun, yavuklumsun yavuklum Ayþedudum!
bil ki “ben dünyaya seni sevmeye geldim”, sevdiðimsin ve baþka hiç ama hiçbir þey umurumda olmadý ömrümce sen benim birtanemsin, yavuklum, sevdiðim, güzelim canýmsýn, yeter ki sen de gülümse, ben hayatta olduðunu bile az önce yengem “sað” dedi senin için .. Ayþedudumm…”
daha neler neler valla bunlarý söylerken siðim siðim aðladý derken nasý olduysa bu; sarýldý.. askerden dönen nasý sarýlýr anasýna …
benim aklýma hep “ya biri görü(r)se” “ya biri çýkaðelirse”den baþga biþi gelmeyyo yaa.. oyusana var ya;
“-duralakdan saþlarýmda bi ýslaklýk yutkundu boðazýna durdu ne deyceðse siðim siðim aðladý durdu ay bacým aðladýðýný boðazýna biþiylerin düðümlendiðini nerden biliyon decen zevdeli olunþa biliniyoru … içine iþlediði belli .. “-hiþ buna can dayanýr mý?”
o habire biþiler dedi durdu kaþlar tefa; “-inþaallah Ayþedudum saðdýr, huzurludur, mutludur diye dualar ettim hep, kendimi bildim bileli” .. “-þu an, çok bahtiyarým bundan daha güzel ne olabilir dualarým kabul olmuþ çok þükür, çok þükür Allahým” … “-artýk ölsem de gam yemem” dedi
ben de “-ben de” dedim usulca eli yanaklarýmda, elleri ýscacýk saþlarýmý yüzümü ovþadý durdu gý bi elleri var ya nasý biliyon mu böbek teni ðibi pambýk gibi yýmýþacýkk..” .. “Ismayýýýllllll”
samimiyet için teþekkürler
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.