Morun o gizemli efsununa dökülür mevsimler Ýçinde eski zamana âþýk hercai menekþeler Üþüþür ellerimize ayaz ardýna devrilir günler Mevsimlerin koynunda yorgundur bir kadýn O madýmak hýçkýrýklarýn rahlesine koyar alnýný Sevgiyle okþar yaþlý yüreðini, biraz asi, biraz haylaz
Yaþamýn o azgýn sularýnda bir yapraktýr sonumuz Hüzünlü yüreðimizden her gece kayar nice yýldýz Kocaman nehirler sokulur þarapnel yüreðimize Ruhumuzun derin çizgilerinde iklimler hep aþk Nikâh kýyarýz madýmak yangýnlarda baharlarla Izdýrap kül olur bakýþlarýmýzda, sessizce aðlarýz
Ruhumda asil bir saðanak ömür, dudaðýmda is Yorgun tenimde çürük iniltiler, üþüdüm içimde Gözyaþýmý alýp götürüyor rüzgâr, gönlüm titrek Ölümler var kapýda, kehaneti oynuyor çocuklar Hangi köpüklü denizden içirdin sevda suyumu! Hazzýna aþk dediðin bir bekleyiþi reva görerek! Dalgayla seviþen kayalarýn doruðunda bekle beni
Vuslat yok demiþtin gözlerin gönlümü tutuþturunca Çatlamýþ dudaðýmda üzünçlü güller yetiþtirdim yar Çiyler göl oldu, aþkýn koca dalgalarý daðlarý köpürttü Hangi sýðýnaða gizlendin o maðrur ve asil yüreðinle! Bak baharlar yaza durdu, ellerim ellerini özler oldu Çýk gel ýrak çöllerden, ruhumdaki mevsim güz oldu
Selahattin YETGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.