kaf, lâm, mim...

Kalemin þahitliðinde
kaf, lâm mim...


seni düþünürüm Vera,
vagon vagon acýlarýn sicim sicim
damýtýldýðý coðrafyalarda
þâh damarýmda acýyan yanýmýn iniltisiyle..

yeter, ettiðin bu dilberî bakýþlýk!
ey nazlý Vera..
bak acýnýn törpeleyen kâhrý bile gark oldu
yükselen âhûzarýmýzýn nidasýnda
yerle yeksen oldu..

âh insanlýk bile sýrtýndan vuruldu
öyle masumane, öyle sabice
yüzüstü kapaklanmýþ yerde Gâzze’de
infilak ediyor baðrýmýzda gözyaþlarýmýz
içimizde bir deðil bin âhýn katli kopuyor
kanayan Þam’da..

âh adem ve dem,
gamsýz avâre gönül serkeþliðinde
merhametin bile lime lime
iðfal edildiði bu coðrafyada
ki durmadan kanar içimiz,
âhû giryân ile þâh damarýmýzda..

bir asýrdýr
bu mahzûn türkü,
hem sinemizi kemiriyor hem de içimizi deþiyor
yüreðimizin telleri koptu Senden sonra
ikbali ne zaman bu vuslâtýn,
ne zaman Vera..?

Seni býrakalý
sünnetini býrakalý
tüm iklimler yitirdi asudeliðini bizde
rengi kaçtý kûbbemizin kanayan Halep’te,
ölümün bile güzel gördüldüðü Arakan’da..
küstü gök mavimiz, intizârý var
hava kan kýzýlýna çalar herdem Senden sonra
iðfalliðin çehresi serseri bir kuþ misali,
musalla olmuþ uçar semamýzda
ibresi acýya dönüktür hüznümüzün
acýnýn deminde..
vuslât perdesinin çekilmesi ne ara,
ne ara Vera..?

zulmün iþgalinde ehil potinleriyle ezildi,
masumane çocuklarýmýzýn
nektar tadýndaki turuncu gülüþleri.
Baðdat’da, gaddar mermileri
göðüslerini deþip geçti kadýnlarýmýzýn.
Filistinli kýzlarýmýzýn ömrü baharýnda
çeyizlerinde asýlý kaldý düþleri
ki, daha yirmi yaþýn düþgazýrlýðýnda
bir kere nasip olamamýþken
gülleri, beybunleri koklamak narin ellerinde..
soldular... soldurdular güllerimizi...

topraklarýmýzý, çocuklarýmýzý,
güllerimizi koruyamadýk
koruyamadýk Vera..!

kolumuzu, kanadýmýzý kýrdýlar Gâzze’de
Kahire kâhýr kokuyor Vera
lotusluðunu yitirdi Yûsuf’tan sonra
Akýyor Þam sokaklarýnda,
oluk oluk kanlarýmýz
mezbahaya çevirdiler kentlerimizi
âh... âh Vera...
can evimizden vurulduk
þimdi, bir deðil bin Hira bekleyiþinde

sahi küstün mü bize, ey nazlý Vera..?
bak, boynu bükülmüþ ümmetin
zulmün kýskacýnda
zalimlerin kemreye þahlanmýþ girdabýnda
fokur fokur kaynýyor kalleþlik ladesinin
ihanet ve zulüm kýskacý..
ifþa ediyor kendini en kanayan yaramýzda.
baðrýmýz patladý patlayacak!
daha kaç âhýn kýyameti kopacak
içimizdeki Nûh’un tufanýnda.
kaç zaman salýnýr Yûsuf’umuz kuyudan kuyua
And olsun! matemde giryândýr yokluðun Vera..!

Seni býrakalý
sünnetini býrakalý
tüm iklimler yitirdi asudeliðini bizde
rengi kaçtý kûbbemizin kanayan Halep’te,
ölümün bile güzel gördüldüðü Arakan’da..
küstü gök mavimiz,intizârý var Þam’da
ikbali ne zaman bu vuslâtýn,
ne zaman Vera..?

Veli Râbbike fasbir..
âh Vera...

Uður Ali Ýmrân

Sosyal Medyada Paylaşın: