Hani Bazen eþyalar bile saklar kendini... Mesela bulamayýz çorabýmýzýn eþini. O kývamdaydý þimdi. Yüreði yoktu ortada; Gözleri yoktu... Þapkasýný çýkaracak bir el arýyordu kendine. Ayaklarý da yoktu... Sonra çöl rüzgarlarýna býraktým, diyecekti ruhumu. Sözcükleri yoktu... Böylesi þaka görülmüþ þey deðildi. Bu binalarý yýkan, Silahý eline alýp çocuklarý vuran Bir türlü bilinemeyecekti. Fail-i meçhuldü tüm ihanetler. Çürüyen bedenler göçüklerde; Semt pazarlarýnda don gömlek fiyatýna hayatlar, Umarsýz avuçlarýn terinde; Diðer tekini arayacaktý.
Sosyal Medyada Paylaşın:
katre-i aşk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.