SABAH OLMUYORDU

Karanlýk bir gece yarýsý
Sokaklar bomboþ ve sessiz
Camlarýn buðusu kapatmýþ karanlýðý
Ýçimdeki buharla karýþmýþ adeta
Dönüp duruyorum yataðýn içinde
Gözlerde zerre uyku yok iken
Gece inatlaþýr gibi sabah olmuyordu


Gözlerim tavanýn uç noktalarýný izliyor
Aklým ise durmadan beynime hükmediyordu
Filim þeridi gibi geçiyordu anýlar gözümden
Engel olamýyordum yokluyordu tek tek
Döndükçe etrafýma kalbimi acýtýrken
Alýn yazýmýn sayfalarýný çevirdikçe bitmiyordu
Apaçýk anlamýþtým bu gece sabah olmuyordu


Ansýzýn fýrlayýp kalktým yataðýmdan
Bir yudum su yudumladým zehir gibiydi
Camlarýn buðusuna uzandý elim sildim
Ay bile yoktu gökyüzünde arkadaþ
Kara bulutlar donatmýþtý her tarafý
Kirpiklerim batýyordu gözüme uykusuzken
Gece arkadaþýmdý adeta bir sabah olmuyordu


Herkes mýþýl mýþýl uyurken yataðýnda
Ben ise pinekliyordum caným kenarýnda
Bir damla huzur için kimse yoktu yanýmda
Gecem arkadaþ sabah ise panzehirimdi kanýmda
Gözlerim bana tutsak olmuþtu o anýmda
Zavallý bedenim yorgun halsiz durumdayken
Kaderim gibi güneþ de dargýndý bana sabah olmuyordu


Nesrin Önem Demir
05. 05. 2015


Sosyal Medyada Paylaşın: