Ýçimi ürpertiyor yüzüme yansýyan güneþin ýþýðý Babamdan kalan tek miras üzüntü taþýdýr Yýlmadým, savaþtým, onu hüzünle taþýdým Karanlýðýn hanedanlýðý doldurdu on sekiz yaþýný
Tek huzurum oturmak yalnýz bir odada Dört duvarý kabullendim sýrdaþým olarak Bir hikayem var ; baþý uyumsuz bir çocuk Sonu stres , uykusuzluk ve þizofreni olacak
Esiyor rüzgar anýlarým uçuþuyor havada Bazýlarý yer edinmiþ tuz basýyor yarama Bazýlarý yok olmakta, uzaklara açýlýyor karadan Mutluluk güzel bir þey , umarým rastlar bana da
Yeni akýmlar peþindeyim izliyorum yakýndan Piþmanlýklar gereksizdir , geçmiþimden yakýnmam Hayatýma yön verdi kaderin yaptýðý akýnlar Altýn kaplý umut deðerini yitiriyor gümüþle ve bakýrla
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Karaca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.