YA HEP YA HİÇ

Keþkeler.. keþkeler.. Yaþamda elbet pek çok KEÞKELER var..
Var da benim için en büyüðü , en acýtaný, YÜREKTEN SEVMEK..
Börtü böceði, esen yeli, kýrýlan dalý, çorak topraðý. susuz yazý..
En taþ omuzda aðlamak, en soðuk yüreðin kapýsýný çalmak,.
Uçurumdaki dala tutunmak,fersiz gönüllerde ýþýk aramak..
Nefret çiçek açar mý düþman yara sarar mý demeden SEVMEK..

Gürültü çok kapýmda..
Ýncelik, nezaket. zerafet,
Çinili bir tabak gibi asýlý duvarýmda..
Derin mi derin sukutum..


Ama artýk yorgunum; boyalý yüzleri silmekten,renk aramaktan
Taze çivit mavisi..

Keþke diyorum keþke..Bir de becerebilseydim kendimi sevmeyi..o zaman YALNIZLIK kanatlanýr mýydý acaba?..
Sosyal Medyada Paylaşın: