KİRACI

aðaçlar görürsün, heybetli ve ulu..
Aðaçlar görürsün, dallarý kýrýlacak kadar meyveli!.
Aðaçlar görürsün, çiçek çiçek!..

Ve aðaçlar görürsün, hoyratça budanan,
Meyvesiz , çiçeksiz, cýlýz!.

Seversin, büyür çoðalýrsýn..
Canýndan can kopmadan süt mavisi mutluluklara ulaþýrsýn!..
Martý kanatlarýnda, yeni kardeþlikler, diri güzellikler içinde
Var olursun!..

seversin, ne büyürsün ne çoðalýr!..
tepetaklak giden ateþ topunun balyozu vurur daim baþýna..
Aþk bir yana sen bir yana savrulursun..
Yok olursun!..

Aðaçsa aðaç, sevgi ise sevgi
Üþürken, küçülmüþken, dalgalar aþmýþ iken boyunu,
Rüzgar çer-çöpü hayatýnda
Eksik olan nedir diye düþünürsün..

biri bereketli humuslu toprak
Diðeri hamlýkla olgunluk mu?
Düþlediðin gökyüzünde tek bir kuþ bile kanat çýrpmazken
Tutsaklýðý düþünürsün!..

Hep KÝRACI olduðunu anlarsýn kendi gönlünde de
Baþkalarýnýn gönlünde de!..
Bakarsýn çevrene
Ev kuracak ne bað kalmýþ ne bahçe!..

Cýlýz bedenini esen yele verip,
Kandilde yað olmaya devam edersin..
Belki bir gün kiracýlýktan kurtulurum diye..
Sosyal Medyada Paylaşın: