Yeþeren umutlar, Hüzünlü sevdalar, Ufuklarý saran, Bir sessizliðin çýðlýðýyla, Esrarengiz bir cezbenin, Bir mýknatýs gibi çekimiyle, Bütün benliðimi saran, Korkunun gizemiyle, Ey padiþahým! Çekiver beni...
Sen benden ayrý, Ben senden ayrý deðiliz ki... Ey sevgili! Neden perdeyle gizlersin? Güzelliðini... Þayet göstermecek olsaydýn Yaratmazdýn ki beni... Ne olur, kalmadý mecalim. Yetiþ imdadýma! Ey padiþahým! Çekiver beni...
Biliyorum ki: Daðlarýn özünde elmas, Kabenin özünde Hacer’ul Esved, Ýnsan-ý Kamil’in özünde Sen varsýn. Sen ki, ezelleri de ebedleri de, Kaplayan nursun. Ey nurlarýn nuru! Ey padiþahým! Çekiver beni...
Varlar öncesinde var olan... Ýki kandilin nuruyla Zatýnýn tecelligahý olan, Alemlerin Hatem’iyle, "Ben seni alemlere rahmet Olarak yarattým." Sözünün hürmetine... Ey padiþahým! Çekiver beni...
Var olan sensin. Senden baþka bir mevcut yoktur. Ýlla Hu! Sýrrýyla. Yerlerin ve göklerin nuru Olman hasebiyle... Kendi nurunla, Kendi lutfunla, Ey padiþahým! Çekiver beni...
(Bursa-Temmuz 2014)
Aydýn Çetiner
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.