’Yeni gün , deðiþen bir þey yok... Ben yine seni düþleyip þiir yazýyorum. Oluyor , olmaz diyemiyorum. Gelsen kýrardým kalemimi de ! Sen gelmezsin , gün doðar yeniden...’
Sakin bir sabah... Her zaman olduðu gibi saðýmda duvar ! Solum , mecburi istikametim ! Kalkýyorum...
Yüzümde soðuk bir ifade , Gözlerim þiþ... Suyun ýslaklýðýný hisseden ruhum kýrgýn... Geceden kalma düþlerim çekip gitmiþler... Son bir bakýþ aynaya , Tanýyamadýðým yüzler var sanki arkamda...
Özenecek yaþý geçtim ! Bir kot , dolapta ütülenmiþ gömleklerden gözü kapalý seçtim. Yola düþüyorum her zaman olduðu gibi...
Sanki sana gelsem Bu kadar isteksiz olsan , Daha az mý acýrdý içim...
Trafik ýþýklarýna peydah olmuþ dilenciler Yine benden önce tutmuþlar yerlerini... Seni dilensem Kaç günde toplarým senden arta kalan sensizliðimi ? Kaç surete bakýp Sen diye iç çeke çeke tarif etsem ya kaþýný gözünü... Allah rýzasý için çözülmez mi bu kör düðüm ?
Ve bir gün Gelip geçsen mabedimde saklý olduðun halde önümden... Tanýmasan ! Sakallarýma düþen aklarý sahiplenmesen... Ne deðiþir deðil mi ?
Ben beklentileri sana adamýþ ... Yaþ akmayan gözlerimde , kan toplamýþ umut kýrýðý sen ... Sevdam !
Soluna yakýþtýrmadýðýna layýk gördüðün , Bana yakýþan hangi dar aðacý ? Ýlmek ilmek büyüttüðüm sevdam nefes aldýrmýyor þimdi ! Ölümü hak eden bedenim hayata tutkun diye kýzma bana ! Ruhumda yaþayan sevdam ayrýlamýyor bu dünyadan anla...
Kursaðýmda kuru bir parça ekmek ! Serçelere özeniyorum , kanatlanýp uçmak istiyorum. Belki de bu yüzden aðlamasýný bilmiyorum.
Hayallerimde onlarca , yüzlerce , binlerce... Bir kez bile ellerini tutup gözlerine bakamadýðým aný yaþar mýyým ? Yoksa yeni gün doðduðumda ölümü tatmýþ olur muyum ? Bilmiyorum... Umut edip hasret biriktiriyorum...
Güneþ tenimi ýsýtmýyor artýk ... Sen sevdasýna adadýðým ömrü göz ardý eden masumiyetim...