MECNUN' DAN LEYLA' YA
Hazan vurdu bahçeme, tomurcuklar açarken,
Soluk renkli, dikenli, güllere düþtüm leyla.
Bir kývýlcýmdan bile, köþe bucak kaçarken,
Ateþlere, közlere, küllere düþtüm leyla..........
Bir çýnardým yýkýldým, buz daðýydým çözüldüm,
Hasretin kollarýnda, günden güne süzüldüm,
Ozanlarýn dilinde, naðme naðme düzüldüm,
Türkü oldum, mýzraba, tellere düþtüm leyla..........
Yorulmak ne bilmeden, gece gündüz aradým,
Her dem haykýrýp durdum, arþa çýktý feryadým,
Bilindi her lügatta, tarihe geçti adým,
Sakýz oldum çiðnendim, dillere düþtüm leyla.........
Görmez oldu gözlerim, kolum, kanadým kýrýk,
Ellerimde kelepçe, baðrýmda bir hýçkýrýk,
Duy sesimi ne olur, çevir yüzünü artýk,
Aþkýndan ne periþan hallere düþtüm leyla..........
Tutuþtum içten içe, alevsiz ve dumansýz,
Þimdi bedenim bir yük, ruhum yersiz, mekansýz,
Aþkýn ürkek güvercin, tutulmasý imkansýz,
Bu yüzden mecnun oldum, çöllere düþtüm leyla........
2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmet turgut atlık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.