kurbanýna kýna yak
kan sür alnýna
mýhlanýp kalsýn korkularým parmak ucunda
ve þimdi
ha þimdi
kalkýp gel tozlu topraklý
kurbanýna kýna yak
övün adanmýþlýðýmla…
kuruyorum…
saksýya mahkum maðrip menekþeleri gibi
sevmiyorum sürekli yaðan yaðmurlarý
usulsüz gidiþleri
abartýlý sevmeleri sevmiyorum
dudaðýmýn solundan akan o çizgi olmasa
yaþadým diyemezdim
diyemezdim ben öldüm !
balkona uzanan kiraz tomurcuklarý
gülümsetemezdi böyle beni
çizgimin üzerinde tepinmese baþ parmaðým
o vadide zambak açmaz
çimen kokmazdý topuklarým
aksimde ruh aynalarý
çarptýkça birbirine
ellerin hep uzak
uzakta cümlelerin
serimde serseri gülüþ
olmasaydýn sen bende
diyemezdim yaþadým
diyemezdim ben öldüm !
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.