dut yemiþ bülbül...
ipeðine sarýlmýþ böceðin hýrsýna yenik
sus deðen diline kurban
kelimeler adanmýþ.
mihengine gün vurulan karanlýk
içirilse bülbüle bade
ne çare...
gözlerine hapsettiði ezgileri
rüzgardan dinle
akan sudan
yalpalayan dalgadan
parmak uçlarýndan bülbülün
göðsüne nefes diye aldýklarýndan duy
kaç parça hengameyi sýrtlanmýþ
küçük kanatlarýnýn teleklerine
korkmalý suskunlardan
kork sen..
ipeksi kork!
dutu yedirdiðin nameden .
yapraðýnda yeþerttiðindir
seni suya götüren
ve ansýzýn hayatýný semirip
varýný yoka döndüren...
kabýna sýðmayan dað
depremlerle sarýlýr topraða
özlemi nemalanýr asfalt çatlaklarýnda
yýkýlýr muazzam kubbeleri arþýn
iki büklüm bir selama durur bütün korkular
meleklerin avuçlarýnda getirilir yüzün
öperim tenini
bir masumu öper gibi...
terine bulanýr ruhum
kanatlanýr ...
ya leyl...22/08/2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.