dilimin yarasına sürdüm yarınlarımı

ey Tanrým ne ola ki
silsen beni aklýndan cücelerin
kimseye kin etmemiþ
gözlerimden ýrak tutsan
gözlerini aþkýn

yollara düþen zehirli yýlanlarýn
taþlara vursan ayaklarýný
vursan alnýmdaki çizgileri
uçurumlardan uçursan kuþlarý
adýmý dilinden düþürmeden

ardýmda kalsa her ön
önümüzdeki baþlangýçlara inat
derleyip toparlasan
unumuzu eleðimizi duvarýmýzý
yeniden yaratsan kelebekler için

iki ucunda daðýn öyle ki uçmak
darmadaðýn bir fikrin
gözlerinde iki karga gördüm
biri siyah biri ondan çýldýrasýya beyazdý
biraz dahadan biraz sev diye

sonuma doðru giden
yollara bakýyordum
ah bir tutam çörek otuyla süslü
solgun bedenler gördüm
gözyaþlarýmla yuðdum

ey topraktan vefasýz yar
sür beni gönlünden sür de çýkart
gökyüzüne versinler dilimi
kokunla güler yüzlü bal avcýlarý
bahar yapýcýlarý

çünkü unutmak iyidir
unutmak için yaþar
düþünceleriyle koþanlar
çünkü unutmak gibidir ölüm de
zamanla zamaný yutar

yangýn yerine çevirir yüreklerini
kalanlarýn gidenlerin
evini barkýný yýkar daða taþa tutar
vurur aklýný o beddualar
erkenden kalkanlarýn

sevdasýdýr bahtsýzlarýn dua
bakarsýn sonunda tutanýný da der dil
küfreden adamlarý severler
bahtsýzlýðýyla yaþayan kadýnlar
iklim çarpar yüzünü suya

kirpiklerini acýmasýzca
kopartan kadýnlar dilini tutar gecenin
ey þehir þaklabanlarý ey masa hoyratlarý
duygusuz nesirler yurdu sizin
dudaklarýnýz þarkýlarýmýzý söyleyemez niçin

oysa dalga veriyordu saçlarýma
su gibi gülüþü ardý ardýna düþüyordu
peþime aç sokak köpekleri
fütursuz küstah ziyadesiyle yalnýzdým
bakýyordum ölüme kýrk kulaç

öteden ötelerden Ýmdat eylesen
ey sevdiðimin sevgilisi
perdeleri yoktur gönül evimin
kime ne deyim kime ne susayým
az da sen konuþsan

düþmüþüm daða vurmuþum alnýmý
kalkmýþým bir dað öpmüþ eteklerimi
tahtýrevan ki sallanýr durur
içimde bütün dünya
yerin dibiyle göðünyüzü arasýnda







Sosyal Medyada Paylaşın: