Sidret'ül müntehâ

Sevgili (s.a.v) ,
özlemin candaki iklime hasretle giriftar oldu
yokluðunda pak yüreklere âhu giryân doldu
Sensizlikle üþüyen kalpler, kasvetle ram oldu
bahçemizdeki bað, gönüldeki gülistan soldu
ve sevgili aþkýn herdem yürekte taþýp doldu
Sevgili (s.a.v) ,
yokluðunda çürüdü, kurudu gönül aram oldu
gidiþinde mevsimler üþüyüp, yapraklar soldu
Sensiz mevsimimiz herdem bahar olmaz oldu
ve sevgili, aþkýnla ondört asýrdýr yetim soldu
Sana hasret dolu taze goncalar

Sevgili (s.a.v) ,
sýrrýna ufkunca mazhar olupta
yanmamak var mý söyle gönül hecem
Sidret’ül müntehâ’dan indiðinden beridir
nurun, âlemi sarmýþ gündüz ve gece
Ýnanýþýn, Bilallerden
bir yangýn misâli aþk ile kalplere düþünce
Sana sýlamýz, sevdamýz bir Safa bir Merve
aþkla çýrpýnýp durur yüreðimizin derinlerinde

Sevgili (s.a.v) ,
vuslatýnda
firkat yelinde mevsimler ram ile üþüyünce
Kâmer, ay, yýldýz
cezbeye tutulur o nurlu yüzünü görünce
buhran oldu içimiz
Sensiz akmýyor, akmadý zaman mümince
Reel iklimler
benliðe teslim oldu ahir zaman vaktince
Sana sýlamýz, aþkýmýz
bizi büyüten anne, baba sevgisinden öte

Uður Ali Ýmrân
Sosyal Medyada Paylaşın: