DİREKSİZ KUBBELER

Kâbe!...Ulu mabed!...Mescitlerin merkezi!
Basýyor baðrýna kullarý, fark etmez fakiri, zengini!

Makam-ý Ýbrâhim’den yükseldi, Kâbenin temeli!
Coþkuyla kucaklýyor, “Lebbeyk” diyerek gelenleri!

Yeryüzü mescit, gökyüzü onun kubbesi!
Yalnýz onun içindir, cümle mahlukatýn secdesi!

Ýnþa etmiþ ecdâdým, kubbeleri direksiz!
Bir taþýný dahi koymamýþlar, gusülsüz, abdestsiz!

Fatih camii, Sultan Ahmet, Edirne’de Selimiye!
Sâlâlar, Ezanlar yükselir minarelerinden, biteviye!

Þadýrvanýnda bekler emre âmâde, abdest için nalýnlar!
Secdesinde nemlenir gözler, nurlanýr, tertemiz alýnlar!

Son yolculuk için, avlusunda bekler, musallâ taþý!
Hiçbir fani, gitmez bu âlemden, ona koymadan baþý!

Ýnsaný çeker alýr mâsiyetin koynundan, hutbeleri!
“Allah-ü Ekber” sesleriyle inim inim inler kubbeleri!

Kürsüsünden feyiz alýr, Ümmet-i Muhammed’in cümlesi!
Dünyaya bedeldir, va’z-ü nasihatinin bir kelimesi!

Mihrâbýnda secdeye varýr, milyonlarca baþlar!
Secdesinde akar gözlerden, Allah için yaþlar!


ÝSMAÝL KILIÇBAY
2004
Sosyal Medyada Paylaşın: