Ben, seni daðlara sordum. Daðlar, bize sorma... Kendine sor dediler. Esen rüzgarlara sordum, Bize sorma... Kendine sor dediler.
Yýllarca aradým... Çölde susamýþ olan birinin, Susuzluðuna aðlar gibi... Seni sordum yýldýzlara, Bize sorma... Kendine sor dediler.
Hani nerdeydi? Kimbilir hangi gönüldeydi? Akan su, Ey Güneþ! ... Issýz çöller, sýra daðlar... Söyleyin bana yarimi. Söyleyin ne olur... Bize sorma... Kendine sor dediler.
Seni sordum, Aþklara, sevdalara, Uzayan giden yollara... Boynu bükük garip bir yetimin bakýþý gibi... Bize sorma... Kendine sor dediler.
Perdenin arkasýndan, Seslenen biri mi var? Niçin göstermezsin kendini? Ben bir gizli hazineyim, Herkes bulamaz beni. O halde erit benliðini. Bana sorma. Kendine sor dediler.
(Bursa-Temmuz 2014)
Aydýn Çetiner
Sosyal Medyada Paylaşın:
Aydın Çetiner Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.