Sessizliðime ses ekleme, Kaza bela tökezlediðime denk gelirsin, Düþüncelerin allak bullak olur. Üþüdükten sonra gelen ateþ gibi kavurma, Yangýnlara baðlama beni. Nefesinle ört üzerimi kimsesiz gecelerde, Kimselere býrakma beni. Yalnýzlýðýma dert ekleme, Olur olmaz damarýma basarsýn, Yalan olursun. Yaðmurdan sonra gelen gökkuþaðý gibi, Geçici sevinçler yaþatma bana. Mutluluk madem kör bir hançer... O zaman durma, Sapla baðrýma. Ve karýþma yalnýzlýðýma. Yalan olursun! Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.