Her kelam ’da ben varým aslýnda Aðýt yakan da Ben’im, haykýran da Aleni olanýn içinde saklýyým da Ne gören olur cismimi Ne iþiten olur iniltilerimi Görmeli mi birileri Ben’i Ya da duymalý mý sesimi Ýnce bir çizgide Sýratýn tam orta yerinde Umutlarým, varlýðým, yok oluþlarým... Iþýk zuhur eder de yüreðimin üstüne Sonra bir anda yaðmur yaðar Kirlenir gökyüzüm Ölmeden öldüren eller belirir mabedimin her köþesinde Gülümsemenin yerini alýr çýðlýklar yersiz Zemheriye çalan bir aðýt düþer payýma kimsesiz Kaç güneþin batýþýna þahit olmaya dayanýr benliðim? Kaç fýrtýnadan asude çýkar yüreðim? Kimim, neredeyim, hangi karanlýðýn gölgesindeyim Yalnýzlýk orkestrasýnda Araf’ýn çýðlýklarýnda Kimsesizler kervanýnda Bir garip yüreðim...
TÜLAY YILDIRIM EDE
Sosyal Medyada Paylaşın:
tülay yıldırım ede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.