Geçivermiş Ömrüm Benim
Bir gün daha geçsin diye beklerken,
Hep erken dedim hep erken,
Açmýþým hülyalara yelken,
Geçivermiþ ömrüm benim.
Her mevsim bülbül öter sandým.
Olmayacak sevdalarýn hayaline kandým.
Ben inandým, ben aldandým.
Geçivermiþ ömrüm benim.
Hani nerde o dostlar, o güzel günler?
Mazinin terennümlerini söyler.
Deli gönül seni hep eyler.
Geçivermiþ ömrüm benim.
Nerdesin civan mert delikanlý?
Boylu poslu heyecanlý...
Dünyasý cennet, allý pullu,
Geçivermiþ ömrüm benim.
Bir yaz yaðmuruymuþ bu...
Geçici bir hevesmiþ bu...
Bir filmin sonuymuþ bu...
Geçivermiþ ömrüm benim.
Ama herkesin geçtiði yollardayým.
Hem kardayým, hem dardayým.
Belki de bambaþka diyardayým.
Geçivermiþ ömrüm benim.
Beni sor, aylara yýllara söylesin.
Kimbilir kaç mevsim geçti, aðlasýn.
Bir hülyayý gerçek sanýp, boylasýn.
Geçivermiþ ömrüm benim.
Aðlama vaktidir þimdi Aydýn.
Senelerce hep yerinde saydýn.
Bu Dünya’da yoktur kaydýn.
Geçivermiþ ömrüm benim.
Aydýn ÇETÝNER
(Bursa-Aðustos 2014)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.