Ayrılık büyürken

düðmeleri yalnýzlýða iliklenen
yüreðin söküðünden örülü
hýrkayý giydim

sesini kýstým rüzgarýn
yaðmuru okþadým

saçýmýn tellerine sakladým kederleri
el bebek gül bebek
büyüttüm özenle hasreti

zaman zarfýný atarken
sarý benizli eylülün kapýsýna
acýlarý sevip okþadým

yorgun gözyaþlarým
sarkýta dönüþtü
esneyen geceyi uyutmadým
küflü þiirlerle avuttum

saðýr bir mýsraya dizdim
kan kaybeden sözlerimi
dilek kipimi buruþturup attým

ayrýlýk
hücrelerimde
büyüyüp devasa oldu
can dostu
ölüm bile korktu…

AA
Sosyal Medyada Paylaşın: