kýrmýzýyla beyazý Ali Bülent’e öykünerek sevdim, hilali ve yýldýzý da.. her aðustosun on üçünde saat 3:45 dediðinde ýlgýt ýlgýt aðlamayý O’na adadým…
on üç aðustos geceleri yüzümü rüzgar(ýn)a verdim, sözümü ve bayraðýmý da.. ölüm görünen düðünler olsun diye sonum kavga ettim, tavýr aldým zalime Ali Bülent gibi çatýldý kaþým…
bütün al-beyaz kabahatleri üstlendim uðruna ölünecek bir sevda huzurunda; kendime.. tekmelenecek bir tabure, kurgusu iðreti bir sehpa, çokça hain ýsmarladým.. dilimde akarken Ayet-el Kür’sü Ali Bülent gibi gözlerimi kapadým bir rüya ana rahmini týrmalýyordu þafaklar aðarýyordu ve çýldýrarak sevmek neymiþ anladým.. /çýldýrarak sevmek neymiþ anladým.. a n l a d ý m!.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Bülent Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.